هدیه ای از طرف ایزد منان آمد
از پس ابر غمم ، ماه به میدان آمد
ز عطایش به من خسته ی شوران احوال
مهر او همچو بهاری که به دامان آمد
سبزه و سنبل و گل های بهاری هر دم
جمله یک دم به حضورش به تمنا آمد
به زمین و فلک و مردم و دنیا گویم
خواهرم پشت برادر چو دماوند آمد
بودنت قوت قلب است و دلت دریایی
موج عشقت چو خروشی که به دریا آمد
لیک این جمله به حق است که گویم هر دم
سوره ی عشق تو از عالم رویا آمد

مرغ دیدم که به یک باغ به خود می بالید

                                    مرغ دیدم که درون قفسی می نالید

مرغ آزاد چو اندیشه ی من می چرخید

                                    مرغ بیچاره دروون قفسش می زارید

مرغ بیچاره از آن گه که به زندان افتاد

                                    کس ندانست که آواز دلش آزادیست

منم آن مرغ سیه روز که در سینه ی تنگ قفسم

                                    مردم آن روز که در دست تو و این قفسم

نیست من را خوشی و شادی و خوبی حالا

                                    رفته دار و پدر و مادر و هر کار و کسم

   با  همه یارم  و اما  با من   تک نفسم

                                     رفته از یاد همه عشق و هوا و حوصم

   مکن ای مرغ سیه روز ز هر جا نجوا

                                     که در این تیره شبی نیست چراغی پیدا

گر از جان خودت ای دوست شدی سیر دگر

                                      تو  بگو حرفت دلت را  به هوای  . . .

خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو

                                      خواهی تو روی بالا بی مصرف و ابلح شو

                                                     امید فردا

اوریم گان الوب ایندی نجه بو درده دوزوم

یاش آخیر ساق جیله دن گان کیمی دور آیری گوزوم

الع بیر درده داوام دور کی یاواش درده دوزم 

دنیالار صاحبیم من ساتاشیر یاره گوزوم

گونشین نورو دوغاندا آدی اولکی سوزوم 

دولاناردیم باشینا شمعینه پروانه اوزوم

دنیام اولدو باخیشی آیری لیغا یوخدو دوزوم

الینین توتماغینا عالمه رویا دوزدوم 

طالعیمی یازانا وار بلع بیر آیری سوزوم

اونو منن آلانا هر گئجه گارگیش دی سوزم

اوریم گان اولوب ایندی نجه بو درده دوزوم

یاش آخیر ساق جیله دن گان کیمی دور آیری گوزوم

الع بیر درده داوام دور کی یاواش درده دوزم 

دنیالار صاحبیم من ساتاشیر یاره گوزوم

بار سفر ببستی و راهت به آسمان                                     یاد ز خاطرات هرگز نمی رود

ایمان و معرفت و خلق و خوی تو                                         از دیده هم برود از دل نمی رود 

گرید ز داغ فراغت چشم آسمان                                         این غصه تا ابد ز دلها نمی رود 

دانم که خاک مزارت با تو زر شود                                        این نام نیک ، ز دنیا نمی رود

هدیه ای از طرف ایزد منان آمد

از پ ابر غمم ماه به میدان آمد

ز عطایش به من خسته ی شوران احوال

مهر او همچو هاری که به دامان آمد

سبزه و سنبل و گل های بهاری هر دم 

جمله یکدم به حضورش به تمنا آمد

تنگ نظر را به رزق قدر نگاهش دهند                                       چشم حسودی ببند مدح و ثنایش بگو

گرچه در این روزگار دٌر گرانیست دل                                         ورنه به هر سینه هست قلب سیاه و خجل

گردش این روزگار بی من و ما در گذر                                        یاد کنند هر دمی مرد نکونام را

درد و مرحم هیچگاه اندر جوار هم نبود                                   درد من دوری و درمانش به چشمان تو بود

این سرشت ملتهب را با وجودت دوسدار                                 مرحم این جسم رنجور آن نگاه از دور بود

عشق تو آمد و بر عمق وجودم جان داد                                          گشت نوری که به کابوس دلم پایان داد 

همچو باران که به صحرای وجودم بارید                                            آتش شهر به یک دم به گلستان جا داد

گذر عمر مثالش به درختی ست رشید                                          شد به هر باد خزانی پرو بالش را چید

سال ها همچو روان آب به جویی لغزید                                          پلک چون بر نظر آمد موی سیه گشت پید

 هنوز موندم چی بزارم اسمشو یه فصل تازه 
پنجمین فصل عبورتو از اعماق وجودم 
آره مقصد همین جاست همین جا توی قلبم 
باید همیشه باشی ، تا ابری نباشم
تو که مرام عشقت عشقمو تنها نمیزاشت
تو که لبات یه بارم اسممو زمین نمینداخت 
ولی یهو چته باز نکنه که باز تو قهری
نکنه جاده ی عشقو سمت خودت بستی و رفتی
نکنه یه مرد نامرد قصه ی عشقمونو خوند 
نکنه با دسیسه هاش دستشو این وسط رسوند
که حالا اسم منو کردی فراموش
خاطراتم تیره و گوشه ی قلبت شده خاموش

ماندم زکف طعم لب سرخ تو ای یار

                                               در حسرت دیدار دگـــــــــــر بارخ دلدار

گشتی تو عزیز و تو شدی سرور افکار

                                              در بیش و کم زندگیـــــــــم محرم اسرار

سیگار به دستم ، ساقی به کنارم

                                            اکنون تو کجایی شده ام مست تو هشیار

من مست ز خال سیه گونه ی دلدار

                                              آتش تو شدی سوختیم در خوش افــــکار

همراه شب و همدم تو گشته گرفتار

                                               معشوق به شادی شده مجنون شده بیمار

یاد آر سیه ابــــــــر که بوسید تو را یار

                                              عاشق به دعا شد که شوی رحمت عیار

این چهره ی من بود همان عاشق بیمار

                                                دلـــــــداده ی آن معرفـــــــت و مهر گرانبار

من همان تکیه گه ات، دلشوره ی او روز قرار

                                              هـــــــمه آرام شدش تبصره ی بوســه ی یار

عشق من گشت دو صد، پس از، دیدن یار

                                                  این دلم پیشکش ات باز بمان در دل یار

ای خدا تا کی همیشه در غمی         

                                      تا به کی در فکر آزادی همی
 تا به کی در حسرت یک دلخوشی         

                                      تا به کی در زجر بی پولی همی
 کس که حتی در عدالت شک نداشت                     

                                      در بزرگی و کرامت شک نداشت  
  پس چرا من در غم و او در خوشی       

                                      پس چرا او در صفا من ناخوشی
  ما که حتی کم ز او هم نیستیم          

                                      در جلال و در ادب ما بیستیم
 شاید او محبوب تر در پیش توست         

                                      شاید او محسوس تر از ما به توست 

شاید او یک مومن و یک پا به جاست        

                                     شاید او یک مخلص و یک بی ریا ست                                  من  ز حال دیگری بد نیستم          

                                      او چرا در دلخوشی من نیستم
مور حتی زجری از ما ها ندید          

                                     از محبت های ما گلها دمید                                                  در همه اقدام خوش ما پا به پیش            

                                   ما جلوتر از همه حتی ز خویش
 ما همه یک مومن ویک پا به جا            

                                    ما همه یک مخلص و یک بی ریا                                                باز هم قصه ز اول شد شروع          

                                 پس چرا او در غروب و من طلوع                                                    در بهارش دور دنیا در دو روز            

                                 در خوشی هم درد و غم هایم به روز
 در همه ابعاد ما افضل به او             

                                در همه افکار ما اشرف به او
  باز اما یک تفاوت شد عیان        

                                           او همیشه در جلو ما در پسان
  دیگر این افکار کافی ای پسر        

                                       این تفاوت شد مشخص  ای پسر                                         ما همیشه در خیال یک مهم             

                                     در همه اعمال ما آن یک مهم
 این مهم  چیزی نباشد جز حلال       

                                       این نباشد در عیان را یک خیال
  او به فکر زندگی در این جهان         

                                     ما به فکر دلخوشی در یک زمان
  با همه درد سر ریز و درشت           

                                    باز هم رازی به روزی باز خوش                

نظر بدید و اگه شعری دارید که ارزشمند بزارید که

به اسم خودتون نمایش داده بشه.

 کاش میدانستیم، زندگی کوتاه است

در کنار همه ی شادی ها

در کنار همه بدبختی ها

                                     مرگ هم ، یک یار است

شاید که در این شهر شلوغ

                       یسیاری بروند...

و در این حال بمانیم که غم

         همه از آن همان افراد است

کاش میدانستیم، زندگی کوتاه است

                                      نه فقط زندگی ما،

 همه افراد و عزیزان هم هست

که باید دانست...

 قدر افراد و همه یاران را...

دوستان را...

و خصوصا، پدر و مادر را

                             و خصوصا، پدر و مادر را

                                                          و خصوصا، پدر و مادر را

که اگر مرگ بیاید به سراغ

                 به سراغ یکی از ارزش ها

ما نمانیم و خرواری از این حسرت ها

                              امید فردا

پروردگارا...

             زندگی برایم تنگ آبی بود و عزیزم در آن ...

یک ماهی سرخ...

                         الهی ... الهی...

     که عزیزم به سوی تو پرکشید.

کسی حتی در این دنیای تاریک

                  به فکر خشکی دریاچه ای نیست

کسی حتی در این یارانه بازی

                 به فکر غنچه و یک عشق هم نیست

ولی مردم همه هشیار باشید

                  به فکر سبزه و گنجشک باشید

همه دنبال فرصت های طغیان

                 همه آزاده و پیروز باشید

همه در این جهان مقروض بالله

                همه مقروض یک جانیم بالله

چرا در ترس از افراد هستیم

                همه دنیا بداند، سبز هستیم

گروهی سال ها بر عرش قدرت

                همیشه در دم از مولا،عدالت

ولی مولای ما هم سبز بودند

               به فکر روز محشر نیز بودند

همه این را بدانید ای عزیزان

              که ما مسئول یک خلقیم یاران

همانگونه که یک نسل گذشته

              به زیر پایشان دادند ما را

ولی ما هرگز این گونه نبودیم

             همیشه مرد ویک آزاده بودیم

                                        امید فردا

سرودن ترانه برای خوانندگان جوان

برای اطلاعات بیشتر مشخصات و شماره ی تماس خود را به آدرس

sasy_hunter@yahoo.com فرستاده و یا اطلا عات خود را در قسمت نظر دهید بگذارید.

         ای داد و هزار ای داد

                               از دست ملک و الموت

           آن کس که ز جسم من

                                    قلب و ریه ام را برد